Epea
Rafał Mikołaj Krasucki, "Jak zabija się świnię"
Fryderyk i Lena. Witalij i (kiedyś Anka, a teraz) świnia. Wielki mecz na małej Maracanie (coś jak mała ojczyzna).
Gosia Żygadło, 6 wierszy
Formalna różnorodność tych wierszy nie gra roli, nieświadoma -- tak jak filmowe postacie pojawiające się w tle -- ruinnej karmy autorki, bliższej niż współczesnej poezji światu chłopca o imieniu Mowgli.
Katarzyna Woydyło, 3 opowiadania
Szalony zestaw. Kiedy czytamy kończący go "Wschód wyśniony przed świtem", to zastanawiamy się nad pierwszym, czy przypadkiem też nie jest senną wizją. Jedno jest pewne, autorka skomponowała naręcze na każdej wielkości dłoń.
Anna Dwojnych, 4 wiersze
Nie ma czegoś takiego w prezentowanych tu wierszach autorki, jak chwała Pańskiego Imienia, nie ma kto przyjąć ofiary, a mękę zamieniono "mąką".
Maria Kaszkiel, Wtedy (fragment)
Maria Kaszkiel (niezwykle operująca trzema kropkami i dziecięcym spojrzeniem) prowadzi nas na przechadzkę po ciemnym, starym domu. Na spacerze można zaplątać się w chodniku i utopić w podłodze. Wschód, świt, rana i zaranie, nów i niniejszość, jasność i wołanie, nęcenie, ponętna, nuda i bieda wyradzająca świat wiercą się na obrazie Martyny Kwaśniewskiej
Jolanta Fainstein, Balony (fragmenty)
Sześćdziesiąt kilka lat temu w Paryżu ktoś nazwał 27 marca Międzynarodowym Dniem Teatru. Zatem świętujmy. Eviva l'arte! Podnosimy kurtynę. Na afiszu Epei pojawia się Jolanta Fainstein i IX scena "Balona". Na scenę wkraczają Klaun, Dziecko, Strach na wróble, Chmura, Meduza, Kaczątko i inni. Coś czyha na szafie, rzuca złowrogie cienie... Lubimy teatr w naszym czasopiśmiennym barłogu.
Katarzyna Nowak-Szelejewska, Fragmenty
Już od dawna nie możemy nadziwić się pięknem realizacji językowej w tekstach Katarzyny Nowak-Szelejewskiej. Pomiędzy innymi prawdami z tego dziwienia narodziły się między falami Sanu debiutanckie „Skrzypki” (wyd. Książnica Podlaska, 2023) Weźcie koszyk na zakupy (nie potrzebujecie drobnych): https://ksiaznicapodlaska.pl/pl/sklep/ Autorka rozmawia do nas także w trwającym numerze. O wpatrywaniu się w siebie do kolejnej śmierci, bo już nic innego w życiu nie będzie miało sensu. Jest też o snach i pamięci, które dziedziczymy ku przerażeniu praojców i pramatek. I o piersiach La Fornariny, które możemy ocalić od ogrodu. Dużo tu o nas…
Olga Rembielińska, 9 wierszy
Czytając wiersze Olgi Rembielińskiej nie dopuszczamy hierarchii, w której śmierć byłaby najmniej ważna albo najważniejsza. Trochę też czasu nam zajęło dostrzeżenie w tle wierszy postaci / w jasnej szacie.
Grzegorz Pul, "From Somalia Szczawiowa"
Bezceremonialnie i celebrująco. Z namysłem rzuconym w trawę, żeby hasał. Ekstrawagancka codzienność from Podlasie.
Katarzyna Anna Strębska
J. oblizuję mleczykowaty mech, osad winny, pełna jestem słońc. jeszcze palce mam w maju, badam jej meander i macicę, nacieram się pierwotnością, jedyna prawdziwa sentencja o śmierci to twój śmiech
„Epea. Pismo literackie”
Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku
ul. Marii Curie-Skłodowskiej 14A
15-097 Białystok
e-mail: epea@ksiaznicapodlaska.pl
