Proza
Marek Nowak, "Coś, czego nie wiesz o sobie"
Nie nam zliczać galaktyki, a tylko troszczyć się o naszą: jak ogarnąć ją nawiasem, to i Nowaka i "Epeę" znajdzie się w niej. Wylądować u Nowaka natychmiast, żeby się od pierwszego zdania jego prozy pogubić. No co, fizyka...
Rafał Mikołaj Krasucki, "Jak zabija się świnię"
Fryderyk i Lena. Witalij i (kiedyś Anka, a teraz) świnia. Wielki mecz na małej Maracanie (coś jak mała ojczyzna).
Katarzyna Woydyło, 3 opowiadania
Szalony zestaw. Kiedy czytamy kończący go "Wschód wyśniony przed świtem", to zastanawiamy się nad pierwszym, czy przypadkiem też nie jest senną wizją. Jedno jest pewne, autorka skomponowała naręcze na każdej wielkości dłoń.
Grzegorz Pul, "From Somalia Szczawiowa"
Bezceremonialnie i celebrująco. Z namysłem rzuconym w trawę, żeby hasał. Ekstrawagancka codzienność from Podlasie.
Kamila Pawełoszek, "Śmierć słońca"
Pchany jest świt, nadzieja wolności, idą myśli, wspomnienia, sen i gorąca jawa. Co pchnie? Najpierw gęste zgrzebło Pawełoszek, a na końcu to wiadomo co...
"Wracz" -- z Anną Wanik i Martinem Ryšavým kontynuujemy rozmowę
Druga część rozmowy na tematy, które rodzi powieść, autor i tłumaczka.
Aleksandra Igras, "Włosy koloru zmierzchu"
Lata przeszły nie wiadomo kiedy. Wiktor Zygarlicki przebył je na rzeczach bizarnych, takich jak nigdy nieskończone studia korespondencyjne w Zimbabwe, onlajnowe zloty „ufoków” czekających na ekstraterrestrialne świetniejsze cywilizacje i na długoletniej walce z New World Order – głównie przed ekranem maca, po północy, w kadzidłach THC i przy kuflu Zlatego Bażanta.
Aleksandra Krysińska, Zaćmienie
Pytanie o zasięg mrocznych istot będących czymś więcej, niż św. Mikołaj na podniebnych saniach, znany z jasnej strony. Ciemność to najprostsza i najtrudniejsza do opisania babeczka. Albo czego potrzebuje Ciemność, żeby jej władza szerzała? Aleksandra Krysińska o tym wszystkim myśli…
Łukasz Kosik, Rok jakiegoś końca
Mdławe, przykre o świcie kolory Mai Wróbel z PLSP w Supraślu. “Był to rok rzeczy ponurych i kolorów w odcieniach szarości — pisze Łukasz Kosik. — A płot troszeczkę krzywizny, to od razu wielkie mi rzeczy. A czy on na jaką międzynarodową wystawę płotów stawiany?” I ni stąd ni z owąd Falczak otwiera szkołę podstawową dla psów i kotów swojego imienia. Serio
LE SABBAT DES CHIMISTES – DIALOG W JEDNYM AKCIE, PROZĄ KRÓTKĄ –
Jean Anglemont – (ur. 2002) – początkujący twórca, autor utworów w języku polskim i francuskim, fascynat poezji m.in. Cocteau i Baudelaire’a, które są dla niego niewyczerpanym źródłem inspiracji. Gwiazda “Epei”.