Dragan Jovanović Danilov, Olga Lalić-Krowicka, 3 wiersze

Księga wreszcie się otworzyła
i twój głos doszedł do mojego ciała.

Tak naprawdę nie lubię głębi,
boję się jej.

Byłem w niej przez długi czas, abym ją
objął jako swoją głębię.

Z tej podwodnej otchłani
wyciągnęłaś mnie na brzeg.

Wczoraj jest historią, jutro jest
misterium, a dziś jest darem.

Ciepło dnia to twoja dłoń
na mojej klatce piersiowej.

Nie ma cieplejszych słów niż te
z oczu.

Słońce rozjaśnia pokój i twoje
palce piszą teraz mój wiersz.