Maria Kaszkiel, Wtedy (fragment)
Miejsca. Sień
Mama zgubiła się chyba wczesną wiosną. W piątek. Albo w poniedziałek. Postawiła Isię i walizkę w chłodnej sieni pod schodami. – Nie będę wchodzić do środka. Śpieszę się, już i tak jestem spóźniona. – Ciężko oddychała, a jej twarz była czerwona i mokra. – Może coś zjesz? – Nie. – Głos przeciął chłodne powietrze na pół i Isia nagle znalazła się po drugiej stronie. – Przecież mówiłam mamie… – Machnęła ręką. – No nic. Lecę. Pochyliła się i czerwonymi ustami musnęła czoło Isi. – Pa! – Wskazującym palcem rozmazała ślad szminki; odcisk ust zamienił się w krwawą smugę. – Będę… może uda mi się co jakiś czas przyjeżdżać. – Patrzyła gdzieś ponad głowami. – Pa! – Ale… – No tak, bym zapomniała. – Wyciągnęła z kieszeni kopertę. – Jak zabraknie, prześlę albo… – Dobrze, dobrze… – Babcia szybko włożyła kopertę do kieszeni fartucha.
Wydanie dwóch numerów nieregularnika „Epea. Pismo literackie” w 2023 r. dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
PRZECZYTAJ TAKŻE:
(Grafika – Martyna Kwaśniewska / Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Artura Grottgera w Supraślu)