Komiksowe adaptacje literatury

Adaptacje literatury mają w komiksie bardzo licznych przedstawicieli, dlatego chcę podkreślić, że w tym tekście nie będę starała się przytoczyć jak największej liczby przykładów. Spróbuję jednak zarysować temat w ujęciu przekrojowym. A zacznę w ogóle od czegoś, co adaptacją nie jest. Dwa komiksy duetu Krzysztof Gawronkiewicz i Grzegorz Janusz, Esencja i Romantyzm – seria znana pod wspólną nazwą Przebiegłe dochodzenia Ottona i Watsona – stworzone dla francuskiego wydawnictwa Glénat (Grand Prix w konkursie komiksu europejskiego Arte-Glénat; w Polsce dwa tomy wydała Mandragora odpowiednio w 2005 i 2007 r., a w 2015 r. Wydawnictwo Komiksowe – w zbiorczym albumie kolekcjonerskim) są tak naszpikowane symbolami i nawiązaniami do literatury, że na hasło „literatura i komiks” myślę o nich w pierwszej kolejności. Wśród Brytyjczyków podobne skojarzenie wywołuje najprawdopodobniej Liga niezwykłych dżentelmenów Alana Moore’a i Kevina O’Neilla. W świetnie narysowanym, przemyślanym i dopracowanym fabularnie komiksie naszych rodzimych twórców znajdziemy detektywistyczne śledztwo, nietuzinkowych bohaterów, filozoficzne dialogi, cięty humor, literaturę w płynie, projekt mający wskrzesić romantycznych wieszczów… – można nawet powiedzieć, że jest to komiks egzystencjalny, ale zdecydowanie w rozrywkowej formie! Do tego dużo mówi o naszym kulturalnym dziedzictwie i jego współczesnym odbiorze. Nie chcę zdradzać zbyt wiele tym, którzy nie czytali, po prostu szczerze polecam. CZYTAJ WIĘCEJ...