Ocalić dobro, piękno i miłość

Edyta Ślączka Poskrobko Rozmawiałam z drzewem Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku Białystok 2021 Tom, którego treść spina dwie przestrzenie: wsi i miasta, rzeczywistość bliską naturze i tę od niej oddaloną, betonową, skąpaną w światłach ulicznych latarni. Który świat jest bliższy podmiotowi lirycznemu? Zdecydowanie ten pierwszy, o czym świadczą pojawiające się w tomie: „łany zboża”, „urodzajna ziemia”, „stodoła”, „wzgórze”, „przydrożna kapliczka”, „drzewa” i „las”. Związana z nimi przestrzeń, zanurzona w cykl pór roku, przesycona historią kresowej ziemi, użyźniona pracą ludzkich rąk, współgra z emocjami człowieka wrażliwego, skupionego nie na sobie, a na otaczającej go rzeczywistości, szukającego sensu w tym, co kryje w sobie natura ‒ uniwersalna siła, przesycona sacrum, pulsująca życiem, harmonizująca, włączająca, przynosząca spokój i odkupienie. Rozmawiałam z drzewem to tom wierszy skupiony także na przestrzeni miasta, ogołoconego z zieleni, częściej zabetonowanego niż przyjaznego żywym, czującym organizmom. Ale także tam podmiot liryczny wierszy potrafi odnaleźć siebie, próbując nadać wartość temu, co widzi, nawet jeśli jest to nieustanna walka o oddech, o czyste światło i powietrze. Bo pierwiastkiem ocalającym w tej sztucznej, pozbawionej witalności przestrzeni jest zawsze drugi człowiek i to dla niego warto zrobić wszystko, by ocalić dobro, piękno i miłość.

Dominik Sołowiej