W kręgu literackich przyjaźni – ks. Jan Twardowski – Jan Paweł II – Jerzy Pietrkiewicz

Spośród wymienionych w tytule trzech wielkich Polaków w kraju najmniej znany jest Jerzy Pietrkiewicz (1916–2007). Pisarz i uczony, jedyny uznany przez Watykan tłumacz dzieł poetyckich Jana Pawła II na angielski, o dorobku, którym można by obdzielić kilku innych twórców i jeszcze każdy uchodziłby za kogoś wybitnego – w polskiej literaturze niemal nie istnieje. Zaważyła na tym jego biografia. Opuścił Polskę po klęsce wrześniowej i przez Rumunię i Francję dotarł do Anglii, by ostatecznie zatrzymać się w Szkocji. Z powodu stanu zdrowia nie dostał się do wojska, więc po uzyskaniu skromnego stypendium podjął studia na najstarszym szkockim Uniwersytecie St. Andrews. Na tym nie poprzestał, w krótkim czasie na Uniwersytecie Londyńskim – jako pierwszy Polak – obronił doktorat z poezji angielskiej, by ostatecznie sięgnąć po najwyższe godności naukowe jako profesor tej szacownej uczelni i dziekan Wydziału Literatur Słowiańskich. Nie powrócił po wojnie do kraju, przez co uznany został za wroga „nowej” Polski i skazany na zapomnienie. Do lat osiemdziesiątych XX wieku nie ukazała się u nas żadna z jego książek ani literackich, ani naukowych, chociaż należał do nielicznego grona – jak to ujął Jerzy Starnawski we wstępie do wydanego w roku 1986 tomu studiów i rozpraw Literatura polska w perspektywie europejskiej – „najwybitniejszych badaczy literatury polskiej przemawiających o niej z katedr obcych uniwersytetów”, dodając przy tym: „Polak z urodzenia, żyjący od lat czterdziestu pięciu poza krajem, wszedł do literatury angielskiej, ale nigdy nie zapomniał o tym, co winien jest swej Ojczyźnie”. CZYTAJ WIĘCEJ...