Epea
Mateusz Melanowski, 3 wiersze
Jak jechaliśmy raz do Dubienki, to przez Chełm. Krótkie słyszenie na Bug i wracamy przez Zamość i Krasnystaw, żeby mieć więcej szans na spotkanie z Mateuszem Melanowskim. Serduszko.
"Wracz" -- z Anną Wanik i Martinem Ryšavým kontynuujemy rozmowę
Druga część rozmowy na tematy, które rodzi powieść, autor i tłumaczka.
Jakub Poświątny, "Cień"
Skupmy się na cieniu pary z ust… Zza mgiełki wyłania się świat, w którym miłość ukryta jest pod stertą pustych butelek, skaleczeń duszy, krzyku i tynku osuwającego się ze ścian. Może wcale jej tam nie znajdziemy. Mimo wszystko warto. Tekst przyjmujący i niełatwy, tak jak „Pies” z numeru 10 i wschody. A jak współbrzmi z grafiką! Ojj lubimy.
Ilona Witkowska, "Wschód"
Wschód, świt (rana i zaranie, nów i niniejszość, jasność i wołanie, nęcenie, ponętna nuda i bieda wyradzająca świat). Dołożyliśmy starań, by nasze hasło pobrzmiewało w jak największej liczbie wierszy i próz, za które dziękujemy autorkom i autorom, w jak największej liczbie grafik, za które dziękujemy młodzieży i nauczycielkom, nauczycielom Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Artura Grottgera w Supraślu.
Aleksandra Igras, "Włosy koloru zmierzchu"
Lata przeszły nie wiadomo kiedy. Wiktor Zygarlicki przebył je na rzeczach bizarnych, takich jak nigdy nieskończone studia korespondencyjne w Zimbabwe, onlajnowe zloty „ufoków” czekających na ekstraterrestrialne świetniejsze cywilizacje i na długoletniej walce z New World Order – głównie przed ekranem maca, po północy, w kadzidłach THC i przy kuflu Zlatego Bażanta.
Marcin Wróblewski, 5 wierszy
Tylko jeden z prezentowanych w zestawie wierszy ma tytuł "Znikanie", a każdy mógłby mieć ten tytuł.
Epea. Pismo literackie nr 1/2023 (10)
Koło historii Epei toczy się jej papierowymi wydaniami, na przykład nimi (gdy mowa o przyszłych numerach) i niemi (sięgając wstecz).
Aleksandra Krysińska, Zaćmienie
Pytanie o zasięg mrocznych istot będących czymś więcej, niż św. Mikołaj na podniebnych saniach, znany z jasnej strony. Ciemność to najprostsza i najtrudniejsza do opisania babeczka. Albo czego potrzebuje Ciemność, żeby jej władza szerzała? Aleksandra Krysińska o tym wszystkim myśli…
Łukasz Kosik, Rok jakiegoś końca
Mdławe, przykre o świcie kolory Mai Wróbel z PLSP w Supraślu. “Był to rok rzeczy ponurych i kolorów w odcieniach szarości — pisze Łukasz Kosik. — A płot troszeczkę krzywizny, to od razu wielkie mi rzeczy. A czy on na jaką międzynarodową wystawę płotów stawiany?” I ni stąd ni z owąd Falczak otwiera szkołę podstawową dla psów i kotów swojego imienia. Serio
„Epea. Pismo literackie”
Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku
ul. Marii Curie-Skłodowskiej 14A
15-097 Białystok
e-mail: epea@ksiaznicapodlaska.pl
